Zowel soldaten als gewone burgers worden zich snel bewust van de uitzonderlijkheid van de gebeurtenissen die ze meemaken. Heel wat Limburgers maken tijdens de Eerste Wereldoorlog aantekeningen over hun lotgevallen. Deze mensen zijn voldoende geschoold maar jagen geen literaire carrière na. Sommigen geven deze dagboeken later uit, meestal in een herwerkte en autobiografische vorm. Deze geschriften zijn zonder veel literaire pretentie en vooral documentair van aard.
De meeste dagboekschrijvers beperken zich tot het zorgvuldig bewaren van hun aantekeningen en laten ze na aan hun kinderen. Vooral vanaf de jaren 1980 krijgen geschied- en heemkundigen belangstelling voor deze geschriften en geven ze die uit als boek of als tijdschriftartikel.
Deze uitgaven trachten het oorspronkelijke dagboek zo getrouw mogelijk weer te geven zonder herwerking.
