Het gemeentelijk hulp- en voedingscomité verdeelt het voedsel en de goederen onder de plaatselijke bevolking. Dat vereist een hele administratie, waarbij de verdeling van goederen en voedsel boekhoudkundig strikt gescheiden wordt.
Het comité maakt een onderscheid tussen "geheel ondersteunde gezinnen", "gedeeltelijk ondersteunde gezinnen" en "niet-ondersteunde gezinnen".
De eerste groep geniet kosteloze ondersteuning. De tweede ontvangt een beperkt pakket levensmiddelen dat kan worden aangevuld door middel van een koopkaart. De laatste groep heeft enkel recht op een koopkaart en krijgt geen gratis steun.
Iedereen krijgt hetzelfde rantsoen, het enige verschil is dat de ene burger ervoor moet betalen en de andere maar gedeeltelijk of niet.
Vanaf 1916 gaat een steeds groter deel van de bevolking aanschuiven voor de volkssoep. Bijzondere aandacht gaat naar de schoolkinderen die schoolmaaltijden krijgen.
De werking van deze comités behoedt België tijdens de wereldoorlog voor een algemene hongersnood. De dankbaarheid hiervoor is dan ook zeer groot en vooral de Verenigde Staten krijgen tal van dankbetuigingen.
